Frozen Bubbles Werkwijze

Elke winter als het even vriest en ik heb tijd, dan ga ik naar buiten met m'n zeepsop en camera om 'frozen bubbles' te proberen fotograferen. Ook elke winter als dat gelukt is krijg ik vragen over hoe dit in zijn werk gaat. Nu is dat een groot geheim ... nee, onzin. Hoog tijd om het eens helemaal uit te leggen.

Wat is het nu precies? Vaak wordt gedacht dat ik met mijn kristallen bol naar buiten ben geweest, maar die heeft hier niks mee te maken. Het zijn bevroren zeepbellen, bellenblaas zoals we vroeger deden maar nu voor volwassenen (zegt ze met haar Jip & Janneke potje bellenblaas) Ook is er wel eens gevraagd of je de bevroren bellen op kan pakken om ze ergens anders te leggen, dat mag je best proberen maar ik geef het weinig kans, een bevroren bel is heel fragiel.

Mijn eerste pogingen 'frozen bubbles' dateren al van 2016, en sinds die tijd heb ik wel al een en ander bijgeleerd. 

Zo ben ik begonnen met eigen brouwsel van afwasmiddel en water, daar is later een klein beetje suiker bijgekomen en daarna de upgrade naar glycerine. Het recept in grove lijnen :

• 1 kopje water op kamertemperatuur 
• ¼ kopje afwasmiddel (bij voorkeur Dreft maar in ieder geval zonder citroen)
• 1 eetlepel glycerine (of 1 eetlepel suiker maar dan wel eerst oplossen in het water)

Dat werkte op zich prima maar ik ben wat makkelijk uitgevallen en zo kwam er het potje bellenblaas van de Hema (Jip en Janneke) en nog wat later de grote fles bellenblaas van de Action. Het potje van de Hema vul ik nu telkens met de fles van de Action en ik doe er nog een theelepeltje glycerine bij omdat dat mengsel een tikkie slapper is dan de Jip en Janneke was.

 

Nu hebben we dus het mengsel klaar, dan is het wachten op vriesweer. Ik heb al verschillende mensen horen roepen dat het minimaal 10 graden moet vriezen want anders lukt het niet. =Newsflash= dat is onzin, elk beetje vorst biedt perspectief. Natuurlijk is -10ºC ideaal, maar -3º kan ook, alleen duurt het dan langer voor de bellen beginnen te bevriezen en het gaat minder snel (heeft ook zo z'n voordeel)

Dus, we hebben sop, we hebben vorst, wat nog ...

De eerste paar keren heb ik de bellen geblazen zoals we vroeger als kind deden en vervolgens er met de camera en statief achteraan rennen om die snel op te zetten waar een mooie bel geland was ... dat werkt toch niet optimaal, dat moet anders. Oplossing: de bellen met een rietje blazen op de plek waar je hem wilt hebben. Op de tafel op het terras kan ik mooie dome-pjes blazen en als ik bijna helemaal ronde bellen wil gebruik ik de struiken aan het pad naast de garage. Een dingetje waar ik wel altijd mee zit zijn de weerspiegelingen van ...of het huis van de buren ...of mijn eigen garage maar als ik wacht tot er genoeg van de bel bevroren is kan ik het buiten beeld houden of ik heb wat poetswerk in de nabewerking. De ijs vormen in de bel komen het mooiste uit met enig tegenlicht en iets donkerders op de achtergrond dus het is een beetje zoeken naar het ideale standpunt. 

Wat wel nog belangrijk is: geen wind, als er ook maar het kleinste briesje staat dan waaien de bellen kapot, ik heb al verschillende keren gestaan dat het net wel/net niet kon qua wind en dat dan de bel als ie net echt mooi begint te worden kapot waait. Waaien is daarbij een groot woord, een heel klein zuchtje is genoeg, dan zie je de bel al trillen als je 'm net geblazen hebt en dan is het hopen dat ie blijft staan tot je hem er mooi op hebt staan.

Ik heb inmiddels ook al een aantal keren geëxperimenteerd met: zelf licht toevoegen, kerstlampjes in
de achtergrond, met de bellenblaas de hei op (dan ben je wel ver van de warme koffie die er achteraan hoort ...), andere ondergronden en ik speur ook telkens op internet naar nieuwe ideeën (niet alleen voor bellen trouwens)

Het leuke van de zeepbellen is dat ze telkens anders zijn, soms komen er veren van onderaf, soms sterren over het midden, soms draaien er sterren rond tot ze ergens aan een rand vast vriezen , altijd weer een verrassing wat het doet. Ik probeer ook altijd even een filmpje te maken want het is gewoon fascinerend om te zien. Als de bol helemaal solide gevroren is vind ik er meestal niet zo veel meer aan, kunst is om de mooie vormen vast te leggen als ze nog niet tegen elkaar gegroeid zijn maar zeker als het flink vriest dan heb je daar maar heel kort de tijd voor. Focussen doe ik handmatig en dan probeer ik de eerste vorm die verschijnt te pakken, dat is vaak aan de achterkant van de bel. Als de vormen aan de voorzijde verschijnen dan stel ik opnieuw scherp op die vormen. In het verleden heb ik de 100mm macrolens gebruikt maar de

basis 24-70 of 24-105 voldoet ook prima en is om de hele bal in beeld te brengen zelfs beter. Ik gebruik voor de foto's meestal een redelijk open diafragma 5.6 - 7.1 en soms zelfs helemaal open diafragma als de vorm zich ervoor leent. Sluitertijden niet te traag want zoals al gezegd het gaat best snel dus lange sluitertijden zijn uitgesloten. Hoe lang precies ligt helemaal aan de situatie en is proefondervindelijk, ik heb bellen geknipt met 1/60s maar ook met 1/1000s. ISO-waarden vind ik met mijn huidige camera niet zo heel belangrijk meer dus ik zou er nu eerder voor kiezen om snellere sluitertijden te gebruiken dan om de ISO krampachtig laag proberen te houden. Bij sneeuw en ijs is het aan te raden wat te overbelichten om te voorkomen dat je sneeuw (of ijs) grauw wordt. De witbalans heb ik altijd op automatisch staan, ik fotografeer in RAW dus ik kan de witbalans achteraf aanpassen indien nodig. 

De nabewerking omvat meestal naast het gebruikelijke 'ontwikkelen' van de RAW bestanden meestal nog wat poetswerk in de achtergrond (ik heb altijd toch weer zaken die ik eigenlijk met de najaar snoei had moeten meenemen ...) en zoals eerder gemeld de spiegelingen wat minder aanwezig maken. Daarna wat licht verscherpen en de 'perfecte' uitsnede maken. Dat is de basis en bij sommige ga ik daarna nog aan de slag met een extra variant waar ik wat met filtertjes en effecten ga spelen. En daarna is het weer hopen op de volgende vrije vorstdag want dan heb ik weer allerlei ideeën die ik volgende keer wil proberen of wat ik volgende keer anders moet doen ...

Eerste plaatje nieuwe cameraatje

Eigenlijk eerste plaatjes van het nieuwe cameraatje maar dat staat minder leuk in het kopje. Maar goed ik ben dus om naar mirrorless. Ik heb het lang afgehouden omdat ik 'the battery life' te kort vond maar nu ik steeds meer gebruik maak van life view haal ik met mijn 6DII de 1200 opnames ook al lang niet meer dus het is een beetje een non issue geworden. Als ik de verschillende types systeemcamera's van canon vergelijk is er ook best een flinke sprong gemaakt op dat vlak. Bij de EOS-RP bijvoorbeeld zijn het 250 opnames, de R6 360 en de R6 mark II 580 (rara welke zou ik gekocht hebben) Veel mensen die overstappen geven het gewicht als argument maar het verschil tussen 6DII en R6II is maar 100 gram (pakje boterhamvlees), en als je er dan vervolgens een beetje objectief van betekenis op steekt dan is het verschil helemaal te verwaarlozen. Wat voor mij eerder een punt begon te worden (zijn zo van die dingen waar je je langzaamaan gaat storen) was het aantal fps bij continu opname. Als je een paar keer high speed fotografie hebt gedaan met 'maar' 6,5 fps met als resultaat dat je toch nog telkens net niet het juiste moment hebt vastgelegd en je ziet vervolgens van andere (meer fps) camera's de beelden van dezelfde dag dan is het toch telkens Dju toch, waarom heb ik dat niet! De R6II heeft dus 12fps mechanisch en zelfs 40fps elektronisch, als ik daar niet mee toe kom dan weet ik het niet meer. En dan heeft ie nog allerlei andere trucjes die het leven makkelijker maken zoals oog herkenning, object tracking, focus bracketing, zebras (overbelichtingsmarkering), focus peaking etc. En wat ook een plus is tov van mijn oude camera: dubbel kaart slot, in te stellen voor automatische kopie of om film of RAW bestanden apart te zetten of gewoon heel veel opslag, wat je wilt. Het aantal MP is dan wel weer wat minder (24,2 tegen 26,2) maar de 60D met 18MP heeft ook altijd prima voldaan dus die 2 minder ga ik niet merken. Aangezien ik wat objectieven betreft niet helemaal opnieuw wil beginnen heb ik de EF-RF adapter erbij gekocht en alleen een basis objectief van de RF serie.

Accu van mijn oude camera kan ik ook gebruiken in de nieuwe, er is wel een verbeterd type accu speciaal voor de R6II maar voor dagdagelijks gebruik kan ik de andere accu's gewoon gebruiken, voor de high speed functies en film wordt wel aangeraden om het nieuwere model te gebruiken maar voor nu hoef ik nog geen extra accu te bestellen. De afstandsbediening van mijn 60D kan ook weer uit de kast want we zijn terug op dat type plugje en voor mijn filters hoef ik niet perse iets speciaals bij te bestellen. Ik heb wel een beschermingsfilter en een cpl besteld voor de nieuwe lens, ik veeg graag met mijn mouw of wat er ook in de buurt is als er iets op mijn lens zit en wil me niet druk hoeven maken over krassen, en de cpl (polarisatiefilter) is altijd goed om voor de basis te hebben, ik heb er ook een voor het filtersysteem maar dat sjouw je niet altijd allemaal mee. Het variabel ND filter dat ik heb past ook, veel fotografen vervloeken die dingen maar ik heb m altijd in m'n tas zitten want soms is het beter iets te hebben dan niets, je weet nooit wat je tegenkomt waar je met langere sluitertijden wilt gaan spelen. Oké, mijn uitrusting is dus compleet en nu kunnen we gaan spelen. Even de back focus button instellen ... handleiding erbij, zoeken ... te veel pagina's, YouTube zoek: instellen back focus R6II. Dan kom je dus niet bij 1 filmpje uit maar tientallen, en allemaal niet alleen over 1 knop instellen maar over het compleet personaliseren van knoppen en functies. En iedereen vindt het weer net even anders het fijnste werken. Inmiddels heb ik verschillende functies geprobeerd en weer veranderd en dan nog eens. Nog wat filmpjes gekeken over de werking van de verschillende AF mogelijkheden en besloten om maar gewoon te gaan proberen. Voor de 

filmfunctie van de camera kun je ook van alles instellen en personaliseren maar daar begin ik voorlopig nog maar niet aan. Na wat testfoto's van de katten en het vuurwerk met oud en nieuw heb ik de camera meegenomen op een rondje grote heide. Wat landschap, de hertjes bij de boerderij lastiggevallen (Nee ik heb niks lekkers!!!), wilgen katjes (!) , tele lens (met de adapter) er eens opgezet, met de macrolens (met adapter) wat mosjes vastgelegd. Focus peaking getest, focus bracket geprobeerd. De eerste moet ik erg aan wennen, misschien moet ik een andere kleur kiezen dan rood, of ik zet het toch maar weer terug uit. De bracket werkt wel heel makkelijk maar ik heb er nog geen feeling bij hoe diep hoeveel beelden gaan of hoe grof ik het kan afstellen om het gewenste gebied volledig scherp te krijgen. Ik denk dat ik dit een keer aan de eetkamertafel moet testen met een meetlatje erbij. In ieder geval is het wel heel wat makkelijker dan handmatig een focus trapje maken. Wat dagen later toch ook maar even wat sneeuw (met mist) foto's gemaakt. Natuurlijk valt de sneeuw altijd als ik moet werken maar het is tot en met het weekend koud genoeg gebleven zodat het op zaterdagochtend nog wel de moeite was. En zaterdag namiddag en avond de Nieuwjaarsbijeenkomst bij Fotounie in Tilburg waar Maxime met haar uilen Vi en Ekko en Sander voor een mini fotoshoot poseerden en ik ook eens in studio en ook bij minder licht situaties kon testen. De stabilisatie werkt erg goed, heb met 1/15 zelfs scherpe plaatjes kunnen nemen. Baby Ekko zat ook geen moment stil maar de focus bleef hem netjes volgen. Nu moet ik eigenlijk alleen nog eens kijken of het met mijn flitsers ook goed werkt, de flitsschoen op de camera heeft allerlei extra nieuwe snufjes die naar het schijnt niet optimaal werken met sommige niet-canon flitsers. Als het problemen oplevert moet ik daar nog een adapter voor aanschaffen maar dat moet ik dus eerst nog even testen. Verder is het nu gewoon zaak om aan de slag te gaan en veel foto's te maken, zal geen probleem zijn . 

 

Beste Wensen voor 2025

Balletshoot bij Fotounie

Aangezien ik mijn membership had ingezet voor de cursus van Q tot S had ik geen 'gratis' workshops meer voor dit jaar, maar de balletshoot wilde ik toch echt doen dus die heb ik los geboekt. Op de Fotofair had ik al een klein smaakje kunnen meepakken, ik was even in de tent geslopen waar deze workshop gedaan werd toen ik even wat tijd over had, ik had me laten strikken om te helpen bij 2 andere workshops op de fair. Ook hebben we bij van Q tot S al een ballerina op bezoek gehad dus ik had de smaak te pakken.

Een van de Fotofair

Van de Cursus van Q tot S (model Riana)

Ki had voor deze dag 5 ballerina's geregeld en na een voorstelrondje gingen we aan de slag met verschillende poses en doeken in de witte studio. Na de pauze gingen we verder in de fine-art studio. De grijze studio konden we niet gebruiken omdat de vloer vernieuwd is en deze nog niet voldoende uitgehard is om al op te kunnen baletten. Ki begon dan ook al te roepen dat als de foto's daardoor zouden mislukken de shoot misschien over gedaan zou kunnen worden. Gevolg: iedereen begon meteen te roepen jaaaa alle foto's mislukt, moet echt over!!! Natuurlijk niks van waar maar het viel te proberen. 

Nu Ki met Fotounie de Fotofair gaat oppakken is de CCC komen te vervallen om het allemaal wat duidelijker en gelijkwaardiger te krijgen. Om dit nieuws te delen is een clubavond opgeofferd, nou ja, niet helemaal want als verrassing had Ki na het praatje over Fotounie en Fotofair nog een mini shoot met Galyna gebodypaint door Claude de Buck. Inmiddels is ook de website vernieuwd, mijn membership verlengd dus nu kan ik weer kijken welke leuke workshops ik dit jaar eens zal gaan volgen. Er staat alweer allerlei leuks op de site. Ik heb wel nog een heleboel foto's die ik nog moet (wil) bewerken van vorige shoots en van mijn Urbex vakantie in Griekenland dus ik moet het eerst even goed bekijken

Halloween - Jack O'Lantern

Bij CCC een leuke avond gehad pompoenen uithollen, snijden en fotograferen voor Halloween

Zo kwam het verhaal van  zoals de pompoengezichten ook wel genoemd worden ter sprake dus ik heb het nog even wat verder uitgezocht:

Een oud Iers volksverhaal uit het midden van de 18e eeuw vertelt over Stingy Jack, een luie maar sluwe smid die een kruis gebruikt om Satan te vangen. Een verhaal vertelt dat Jack Satan ertoe verleidde om in een appelboom te klimmen, en toen hij daar ingeklommen was, plaatste Jack snel kruizen rond de stam (of kerfde een kruis in de bast), zodat Satan er niet meer uit kon

Een andere versie van het verhaal zegt dat Jack werd achtervolgd door dorpelingen van wie hij had gestolen. Toen ontmoette hij Satan, die beweerde dat het zijn tijd was om te sterven. De dief stelde zijn dood echter uit door Satan te verleiden met een kans om de kerkgaande dorpelingen die hem achtervolgden te kwellen. Jack vroeg Satan te veranderen in een munt waarmee hij zou betalen voor de gestolen goederen (Satan kon elke vorm aannemen die hij wilde); en dan later, als de munt (Satan) verdween, zouden de christelijke dorpelingen vechten om wie hem had gestolen. De duivel ging akkoord met dit plan. Hij veranderde zichzelf in een zilveren munt en sprong in Jacks portemonnee, alleen om zichzelf naast een kruis te vinden. Jack deed de portemonnee stevig dicht en het kruis ontnam de duivel zijn krachten; en zo zat hij gevangen.

In beide volksverhalen laat Jack Satan pas gaan nadat hij heeft ingestemd om nooit zijn ziel te nemen. Vele jaren later stierf de dief, zoals alle levende wezens doen. Natuurlijk was Jacks leven te zondig geweest om hem naar de hemel te laten gaan; Satan had echter beloofd zijn ziel niet te nemen, en dus werd hij ook uitgesloten van de hel. Jack kon nu nergens meer heen. Hij vroeg Satan hoe hij nu zou kunnen zien waar hij heen moest, aangezien hij geen licht had, en Satan gooide hem spottend een brandend kooltje toe om zijn weg te verlichten. Jack sneed een van zijn rapen uit (wat zijn lievelingseten was), stopte het kooltje erin en begon eindeloos over de aarde te zwerven op zoek naar een rustplaats. Hij werd bekend als "Jack of the Lantern", oftewel Jack o'lantern.   (Bron: wikipedia)

Het verhaal van Jack is met de Ieren mee naar America gekomen en bij gebrek aan rapen aldaar werden voor de lantaarns pompoenen gebruikt, sindsdien is het dus de pompoen lantaarn die op all hallows eve (de avond voor alleheiligen; Halloween) kwade geesten moet verjagen

Bij CCC stonden pompoenen klaar, ons was gevraagd een scherp mes mee te brengen (zonder te weten wat we zouden gaan doen) en er waren verschillende plaatjes van mogelijke motieven om uit te snijden. Niet alleen griezel dingetjes maar ook andere figuren. Ik koos een vlinder maar mijn mes was wat te groot om alle kleine details uit te werken dus het is een wat abstractere vlinder geworden. 

De pompoenen werden in de studio voorzien van lichtje en opgesteld en toen konden we onze Halloween pompoenfoto's maken. Beetje lightpainting erbij om het nog wat mooier te maken en toen was de avond alweer bijna om. Beetje opruimen en thuis verder met de resultaten. Iedereen mocht zijn pompoenwerkje mee naar huis nemen dus hij staat nu bij mijn voordeur (tot ie instort of zelf aan de wandel gaat)

 

 

Weerterbos hertenbronst 2024

Het is weer de tijd van de hertenbronst dus ik besloot een zaterdagochtend op te offeren om foto's te gaan maken van de edelherten in het Weerterbos. Van als het meezit luid burlende herten. Het Weerterbos ligt op het grondgebied van Nederweert ten noorden van Weert (heeft iets te doen met grondruil tussen deze gemeenten)  In 2005 heeft de Stichting het Limburgs Landschap hier 15 edelherten uitgezet, in eerste instantie achter een afrastering, later zouden ze dan vrij door het kempen broek kunnen zwerven. Dit is een gebied in de grensstreek van Nederlands en Belgisch Limburg en Noord Brabant van ca. 12.000 ha. Herten in de vrije natuur, dat was de bedoeling tenminste maar door protesten van boeren en de angst van omwonenden van het gebied voor aanrijdingen met de dieren is het gebied nog altijd omheind. Dit betekend echter niet dat het heel veel makkelijker is om ze te spotten, het gebied is toch ca. 150 ha groot. 

De eerste keer dat ik hier kwam was in corona-tijd  (2020) en toen moest je je perse aanmelden bij zo'n betaalde excursie van Stichting het Limburgs Landschap om op de uitkijktoren te mogen (beperkt aantal bezoekers bla bla bla) dus toen heb ik daar bij de poort gestaan en door het hek gefotografeerd dus dit keer ging ik zeker de toren op. 

Weerterbos 2020

Ik was toch niet helemaal zeker of parkeren langs het zandpad de bedoeling was dus ik heb toch maar een andere parking uitgezocht, aan de kant van Maarheze en dan te voet over een pad van ongeveer 1km naar de uitkijktoren. Even uitgezocht hoe laat zonsopkomst is en hoe laat ik dan moet vertrekken en dan dus vroeger dan normaal door de week opstaan om op tijd ginds te zijn. Het was een frisse ochtend, 3 graden op de meter maar wel eerst even autoruit krabben. In het halfduister door het bos om dan toch alweer verschillende auto's op het zandpad te zien staan. Onderweg had ik het burlen al gehoord, het geluid draagt ver. De toren op naar het eerste niveau, dat lijkt me wel prima, verder naar boven levert volgens mij niet veel meer zicht op. Het is mistig maar er staat in ieder geval al een mannetjeshert bij een boom die nog niet opgeslokt wordt door mist. Wel is het nog te donker voor foto's dus ik kan op mijn gemak m'n statief opzetten. 

Nu herinnerde ik me van de vorige keer nog de sjacherijnige fotografen aan het hek die deze amateur alleen maar vervelend leken te vinden (serieus, kon geen groet of lachje vanaf). Dus dit keer probeerde ik een voorzichtige goedemorgen en was bijna verbaasd toen ik van beide andere fotografen een groet terug kreeg. Ook iedereen die na mij kwam groette en maakte een kort praatje. Terwijl het langzaam lichter wordt neemt het lawaai van de herten toe, en helaas het zicht af ... dikke mistbanken. Het dichtstbijzijnde hert doet niet heel actief mee, af en toe kan er een burl vanaf maar meeste tijd graast ie maar wat. Wel een mooie kleurige zonsopkomst en in de verte de Exmoor pony's en een burlend hert in de mist. Van de kant van de grenskerk komen twee mannetjes het bos uit. Kerk inderdaad, een einde verderop ligt een openluchtkerk en tevens monument. Op deze plek werd in 1649 een kerk gesticht toen het katholieke geloof uit de Nederlanden werd verbannen, deze kerk lag net over de grens op Spaans grondgebied zodat mensen toch hun geloof net over de grens konden belijden, De diensten werden verzorgd door de paters van Biest. (bron wikipedia) 

Een van de fotografen besloot bij de kerk te gaan kijken, daar stonden ook al wat fotografen, ik blijf gewoon op mijn post hopende dat ze dichterbij zouden komen. Het hert bij de boom bleek het meest dichtbij wat de herten deze ochtend zouden komen. Toen ik terug wilde lopen kwam ik nog een bekende tegen, die stond ook op het zandpad geparkeerd, mag gewoon wist die me te vertellen. Ik zei nog ik loop terug naar mijn auto en misschien kan ik nog een ree spotten ... niet denkende dat dat ook echt zou gebeuren ... weer net alleen z'n kont in beeld ...

Aangezien ik het toch een beetje vond tegenvallen besloot ik de zondagochtend nog maar eens te gaan. Weer op dezelfde plek geparkeerd want die korte wandeling door het bos beviel eigenlijk prima. Vandaag paar graden warmer, andere fotografen (ook gewoon vriendelijk) en weer wat mist. Vanaf de toren was er niet veel te zien, alleen de paardjes stonden direct aan de voet. Na een tijdje besloot ik toch maar eens bij de kerk te gaan kijken. Er stond vandaag nog niemand maar een van de andere fotografen was me gevolgd naar dit plekje. In de bosstrook waar je hier op uitkijkt zit een mannetje en in het gras ervoor lopen de hindes, nog steeds behoorlijke afstand, maar nu heb ik de dames tenminste ook gespot. Als de zon opkomt trekken de dames het bosje in waar we ze nog heen en weer kunnen zien lopen. Een hinde is achtergebleven en graast rustig door af en toe mooi poserend voor de fotografen. Door de mist en de zon kan ik toch wat aparte plaatjes knippen, als ze toch niet dichterbij komen dan is dit ook goed wat mij betreft. Na een tijdje geef ik het op en begin aan de terugweg. Bij de toren zie ik een hele groep fotografen een hoek in schieten dus toch maar even een kijkje nemen. Een mannetjeshert wandelt rustig richting de bosrand, deze toch ook nog maar even op de plaat gezet en dan terug naar de auto. Nu ben ik wel bedacht op mogelijke reeën, niks natuurlijk. 

Thuis nu lekker met de foto's aan de slag, blijkt dat ik toch die ene mistfoto van de zaterdag het best geslaagd vind (zet m hier helemaal onderaan 🙂)

Kleurig ochtendrood

Dit vind ik ook een toppertje

Deze vind ik toch de beste van dit weekend